Wat is een classificatie?
Een classificatie is een beoordeling van de moeilijkheidsgraad van een mountainbikeroute.
Via de NTFU wordt bepaald of een route makkelijk (groen), gemiddeld (blauw), moeilijk (rood) of zeer moeilijk (zwart) is. De NTFU schakelt daarvoor een inspecteur in, die de route inspecteert en vervolgens classificeert. Zijn of haar classificatie is een advies voor de moeilijkheidsgraad. Vervolgens kent de NTFU de geadviseerde classificatie toe en stuurt de bebording voor de juiste kleurcodes aan de onderhoudsgroep van de route. De onderhoudsgroep plaatst de classificatiebebording strak tegen de onderkant van de bewegwijzeringsbebording (het internationale MTB-teken met de bekende driehoek met de twee bollen) aan.
Groen: makkelijk
Groene mountainbikeroutes hebben brede wegen en paden. De ondergrond bestaat uit zand of gravel. Deze routes bevatten geen technische elementen op de doorgaande route. De route kan wel rustige klimmetjes of afdalingen hebben. De meeste oude mountainbikeroutes (zonder singletracks) vallen onder de categorie groen.
Blauw: gemiddeld
Blauwe mountainbikeroutes zijn anders dan groene routes, omdat er ook singletracks zijn. Bij singletracks zijn de paden smaller en staan bomen en struiken dichter op het pad. Blauwe routes hebben maximaal één technisch element op de doorgaande route. Op parallelle paden kunnen wel meer technische elementen zijn. Deze parallelle paden krijgen dan de kleur die bij de technische moeilijkheidsgraad hoort: rood of zwart.
Rood: moeilijk
Rode mountainbikeroutes zijn anders dan blauwe routes, omdat er technische elementen (natuurlijk of gebouwd) op de doorgaande route zijn. Bijvoorbeeld moeilijke afdalingen, hoge boomwortels, springbulten (geen gap jumps), rockgardens en drop-offs (maximaal 40 centimeter). Afdalingen zijn moeilijk als ze bijvoorbeeld steil zijn of omdat de mountainbiker in de afdaling een hoge snelheid bereikt en tegelijk moeilijke bochten moet nemen (gevaar van uit de bocht vliegen).
Zwart: zeer moeilijk
Zwarte mountainbikeroutes zijn anders dan rode routes, omdat de technische elementen erg moeilijk zijn en het verrassingseffect op de route is groot. Hier kom je namelijk rockgardens tegen met grote spleten, gapjumps en grote drops, scherpe switchbacks en pittige klimmetjes. Hij of zij moet dan snel en juist reageren op zo’n onverwacht obstakel. Het inschatten van je rolsnelheid op een zwarte route is van cruciaal belang. Ook moet een mountainbiker op hoge snelheid scherpe bochten in de afdaling kunnen nemen. Goede controle over de snelheid en fiets zijn dan belangrijk.
Waar draagt de classificatie aan bij?
Door met een classificatie de mountainbikeroutes een moeilijkheidsgraad te geven, wordt de mountainbiker geholpen:
- Mountainbikers kunnen met meer plezier mountainbiken
De classificatie helpt mountainbikers stapsgewijs hun vaardigheden te ontwikkelen. Ze kunnen geleidelijk wennen aan technische elementen op de route en zo hun fietstechniek langzaam maar zeker verbeteren.
- Mountainbikeroutes worden veiliger
Het kleurcodesysteem verkleint de kans op ongevallen op de route. Elk type mountainbiker kan namelijk een route vinden die past bij zijn of haar technisch niveau past. Daarnaast blijft het belangrijk dat een mountainbiker een helm draagt en op een goed onderhouden fiets rijdt, met goed werkende remmen en voorvork bijvoorbeeld.
Bron NTFU